Jak pracuję

W spotkaniu z rodzicami / opiekunami, kluczowe znaczenie ma rozmowa. To jest nasz, dorosłych, sposób porozumiewania się, uzgadniania rzeczywistości, wymiany ważnych informacji. Różne rzeczy muszą zostać dobrze nazwane. Dlatego stały z państwem kontakt i rozmowa z Wami jako rodzicami / opiekunami jest tak ważny w terapii dziecka i porozumiewaniu się w sprawie jego rozwoju. 

W pracy z dzieckiem więcej natomiast dzieje się poza słowami. Im młodsze dziecko tym bardziej rozmowa ustępuje miejsca działaniu. Każde dziecko ma swoją własną "mowę", komunikując nam to, co dzieje się w jego świecie wewnętrznym. Robi to poprzez zabawę i działania twórcze. W zabawie i poprzez zabawę dziecko ujawnia swój świat nierozwiązanych problemów i zanurza się w pracę nad ich rozwiązywaniem.  

Ponieważ dziecko nie umie nazwać swojego problemu, to właśnie zabawa jest przestrzenią spotkania dorosłego z dzieckiem oraz dialogu o tym, z czym dziecko ma kłopot albo czego potrzebuje dla siebie by się rozwijać. Dlatego w terapii dziecka tak dużo miejsca i czasu poświęcam na działania, które patrząc z boku wyglądają na “zwykłą zabawę”. Rozumienie zabawy dziecka, dialog poprzez zabawę i działania twórcze oraz rozumienie, co w ten sposób dziecko mówi o sobie – to kluczowe narzędzie w mojej pracy. Dzieci to wiedzą, dlatego chętnie się bawią i czują, że są rozumiane. W zabawie dziecko dostaje potrzebną mu pomoc w sposób, który jest dla niego najbardziej adekwatny i możliwy do asymilacji.

Sandplay

Mam w swoim gabinecie piaskownicę i sporą kolekcję figurek. Sandplay, bo tak nazywa się ta metoda, wygląda na “zwykłą zabawę”, jaką można zaobserwować w repertuarze dziecka. Jest to jednak niezwykle owocne pole ekspresji wewnętrznego świata dziecka oraz dialogu terapeuty z dzieckiem.

Sandplay (terapia w piaskownicy) jest niewerbalną metodą terapii, której celem jest wspieranie naturalnej cechy ludzkiej psychiki, jaką jest dążenie do dojrzałości i integracji wewnętrznej. Jej twórczynią jest szwajcarska terapeutka dziecięca Dora Kalff. Metodę tę opracowała w latach 50 i 60 ubiegłego stulecia, inspirując się doświadczeniami brytyjskiej terapeutki Margaret Lowenfeld. Od tamtej pory metoda ta jest praktykowana na całym świecie.

Prace wykonywane przez dzieci pozwalają lepiej zrozumieć nie tylko świat ich doświadczeń i wydarzeń, w których uczestniczyły ale przede wszystkim świat ich wewnętrznej wrażliwości, rozwoju i potrzeb, na które my dorośli staramy się odpowiedzieć.